- SM jest chorobą przewlekłą co oznacza, iż jest to choroba na całe życie. Istotną informacja jest to, że nie jest to choroba śmiertelna. Ze względu na uszkodzenie nerwów w SM obserwujemy wiele różnych objawów, które możemy opanować i kontrolować za pomocą leków oraz zmiany stylu życia.
- SM nie jest chorobą dziedziczną. Jednak czynniki środowiskowe i uwarunkowania genetyczne mogą odgrywać rolę w patogenezie tej choroby. Badania rodzinnego występowania stwardnienia rozsianego wskazują na możliwość dziedziczenia predyspozycji do rozwoju choroby.
- Pojawienie się objawów choroby przed 25 rokiem życia wiąże się z lepszym rokowaniem niż wystąpienie życia.
- Każdym przypadku podejrzanym o SM powinnna być przeprowadzona diagnostyka różnicowa. Ok. 100 chorób może objawiać się zbliżonymi objawami oraz podobnym przebiegiem. Należy wykluczyć m.in. toczeń rumieniowaty, boreliozę, nowotwory, niedobór witaminy B12.
- Brakuje dowodów na to, żeby SM wpływało na płodność, prowadziło do zwiększonej liczby poronień czy martwo urodzonych dzieci lub wad wrodzonych.
- Szczepienia ochronne nie zwiększają ryzyka zachorowania na stwardnienie rozsiane.
- Prawdopodobnym środowiskowym czynnikiem ryzyka zachorowania na SM jest niedobór witaminy D3. Światło słoneczne wyzwala produkcję witaminy D3 w ciele, ale ekspozycja na słońce może również prowadzić do nawrotów choroby. Mniej ryzykowne, a równie skuteczne jest spożywanie witaminy D3 w diecie.
- Wysoka temperatura nie jest dobrze tolerowana przez osoby chorujące na SM.Nietolerancja ciepła jest częstym problemem i nierzadko powoduje zaostrzenie objawów. Nie powoduje jednak szybszego postępu choroby. Osłabia ona np. funkcje poznawcze. Należy unikać sauny, zbyt gorących kąpieli oraz wysiłku podczas upałów.
- Aktywność fizyczna jest pożądana w stwardnieniu rozsianym. Ruch spowalnia zanik tkanki mózgowej. U osób otyłych obserwuje się nasilenie zmian demielinizacyjnych.
- Stwardnienia rozsianego nie da się wyleczyć, ale można spowolnić postęp choroby. Leczenie modyfikujące przebieg choroby powinno być niezwłocznie wdrożone po ustaleniu rozpoznania. Im wcześniej, w przebiegu choroby rozpoczyna się leczenie, tym większa jest szansa na jego skuteczność.
